Kamiel Deinum heeft er een nieuwe liefde bij! Het zonnige eiland Lanzarote. Om even aan het Nederlandse weer te ontsnappen boekte hij een B&B, huurde een racefiets, een auto en ontdekte de veelzijdigheid van dit Canarische eiland. Lees hieronder zijn verslag.
Ik krijg verscheidene bewonderende blikken en omhoog gestoken duimen als ik mijn tanden zet in de sappige T-bone steak. De omvang van het vlees is inderdaad indrukwekkend en normaliter iets te veel van het goede, maar vandaag kan ik het aan. Ik heb ruim 2600 calorieën verbruikt, wat volgens mijn zoon gelijk staat aan 5 Big Macs. Ik kan dus wel wat energie gebruiken.
De steak wordt geserveerd in Famara. Een paradijs voor surfers, getuige de vele winkels met surf- en watersport artikelen, maar waar je dus ook verrukkelijk blijkt te kunnen eten. Van dagverse vis tot zeer smakelijke vleesgerechten.
De straten van het dorpje en de terrasjes liggen vol met zand dat uit de Sahara is komen overwaaien. Het geeft het dorp een bijzondere charme. Naast mij strijken een paar surfers neer, die net uit de zee zijn gekomen. Ze wisselen hun natte shirt om voor een droog exemplaar. Dit verstekt nog meer het zomerse sfeertje, alhoewel het toch echt december is.
Ik was vandaag al eerder in Famara, namelijk op één van de fietstochten die ik de afgelopen week op Lanzarote heb gemaakt. De wegen op het eiland zijn rustig, goed geasfalteerd en de lokale bewoners houden continu rekening met fietsers. Bijkomend voordeel is dat in verhouding tot de andere Canarische eilanden, Lanzarote redelijk vlak is. Ook ideaal dus voor fietsers die niet als klimgeiten geboren zijn.
Uitvalsbasis op Lanzarote is mijn heerlijke B&B, centraal gelegen op het eiland en dus ideaal voor het maken van dagtripjes. De tuin is een oase met bloeiende planten en er zijn ligstoelen om van de zon te genieten. Dat doe ik dan ook na een ochtend fietsen. In de middag trek ik er met de auto op uit voor een lekkere lunch met een biertje of wijntje ergens op een terras. Bijvoorbeeld in het vlakbij gelegen en Mexicaans aandoende Teguise met zijn middeleeuwse straatjes, pleinen en tapas barretjes. De kust is echter nooit ver weg en daar lonken visrestaurants en aangename wandelboulevards.
Ik overhandig de vrouw achter de kassa een euro en krijg daar een proefglaasje rode wijn voor terug. Onderweg in La Geria heb ik overal in halve cirkels gebouwde kleine stenen muurtjes gezien waar wijnranken in staan. Ik had tijdens de rit door dit gebied continu de neiging om de auto langs de kant van de weg te zetten, zo fotogeniek is het. Bloeiende roze bougainville en witte huisjes steken af tegen een zwarte achtergrond. Ik ben toch zo benieuwd hoe de wijn smaakt die op deze vulkanische grond wordt verbouwd. De witte wijn heb ik al gehad, nu is het tijd voor de rode wijn van Rubicon. Ik laat de wijn door mijn mond rollen en proef de lokale trots. Het is dat ik nog moet rijden, anders had ik ter plekke een paar glazen van deze heerlijke wijn genuttigd.
De tocht door La Geria eindigt in het dorpje El Golfo aan de kust. Terwijl de zon in het water glinstert, laat ik op het terras mijn gedachten nog eens gaan langs alles wat ik heb gezien op Lanzarote. Ik ben om. Hier wil ik elk jaar heen. Van de dorpjes, het unieke landschap, de heerlijke wegen waar sportievelingen hun hart kunnen ophalen tot aan de verleidelijke terrasjes aan zee. Lanzarote is veelzijdig en heeft eenieder wat te bieden. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de betoverende kunstwerken van de geniale kunstenaar Manrique. Overal op het eiland kun je zijn meesterwerken bewonderen. Hij zag al heel vroeg de schoonheid van het eiland en de mogelijkheden die het te bieden heeft.
Met tegenzin pak ik die avond mijn koffer in, maar wel met de troostende gedachte dat ik altijd terug kan komen.
Kamiel Deinum reist veel en schrijft graag. Meer reisverhalen van hem kun je lezen op www.kamieldeinum.nl
